MLO Sjoerd van Loon

klik HIER voor juf Ank over sprookjesjuf Afgelopen week leek een week die zó uit de Luizenmoeder kwam. Maar dan zonder de grappen. Ouders die stalkende berichten sturen, een collega die door de stress uitvalt. En dan nóg één... Een ouder die opbelt vanwege een ex-man die met een bijl huis, auto en caravan aan stukken slaat en af moet koelen in de penitentiaire inrichting in Breda. De IB-er die ziek naar huis gaat, twee sterfgevallen bij teamleden, route 8 met verkeerde uitslagen, mailen en bellen met bestuur, het hield niet op. Voldoende stof voor een boek, of enkele afleveringen van de Luizenmoeder. Maar we hebben ons er met heel veel bezieling en hard werken doorheen geslagen en toen uiteindelijk vrijdags de sportdag werd gedraaid (met één overgebleven leerkracht, ikzelf en een aanvulling van invallers, stagiaires, klassenassistentes en een ontzettend fijne groep ouders), was het een groot succes en ging ieder kind moe, maar heel tevreden naar huis. Als leider was het constant...

En toen was het opeens mei... Alle cursusdagen zijn geweest, alle opdrachten uitgelegd en worden ingeleverd van alle cursisten. Alle cursisten zijn klaar... Alle cursisten? Nee, één wanhopige directeur blijft moedig en verbeten werken aan de achterstand die in december en januari is opgelopen en maakt het leven van de docenten en vooral zichzelf bepaald niet gemakkelijk... Het lijkt een grappige vergelijking, maar bij mij staat er helaas geen pot met toverdrank klaar om mijn gevecht aan te gaan. Er is nog werk aan de winkel. Het feit dat er nog werk aan de winkel is, ligt niet aan de studie. De studie is erg interessant en praktisch. Het niveau is hoog en de opdrachten vragen veel tijd, maar ik denk dat ik voldoende capaciteiten heb om het niveau aan te kunnen. Het ligt ook niet aan de docenten. Hoewel ik veel diversiteit in lesstijlen zie, zijn de docenten benaderbaar en behulpzaam. Ik vind de ene docent weliswaar duidelijker en begrijp zijn/haar intenties en opdrachten wellicht...