24 Oktober, blikjesgooien

Soms is leidinggeven, beslissingen nemen net blikjesgooien. Net als op de kermis. Je gaat er staan, kijkt eens goed naar de blikjes die er allemaal staan en gooit ze één voor één om. Soms zijn het er veel. Een blikje rekeningen betalen, een blikje herinrichting van de school, een blikje personeel, enzovoorts. En iedere ochtend staat er weer een rijtje met blikjes. Op de kermis heb je wel een voordeel. De blikjes zijn altijd evengroot en even zwaar. Plus, als je het juiste blikje raakt, knal je er met 1 gevulde sok zó een stelletje omver.

En daar zit nu net het grote verschil. De blikjes in mijn kantoortje staan nooit zo mooi opgestapeld. Soms moet je eerst het ene blikje omgooien, wil je een ander kunnen raken. Het ene blikje is een stuk zwaarder dan een ander blikje. En er zitten blikjes bij, zo vol met deuken, dat je je afvraagt hoe ze in godsnaam rechtop blijven staan, maar iedere keer blijkt dat blikje wéér tevoorschijn te komen en moet je gefrustreerd nog een gevulde sok ertegenaan gooien. Dan maar een stink-sok...
De truc is wel om ervoor te zorgen dat je de blikjes wel blijft zien staan en dat je ze probeert allemaal om te gooien, want als je ze niet ziet, of ze niet omgooit, wordt de stapel blikje alleen groter, of dat blikje blijkt opeens zwaarder of vastgeroeste te staan.
Gisteren kwam weer dat ene blikje personeel weer op tafel en het bleek een lastig blik om omver te gooien. Het had wat overredingskracht nodig en een handtekening, maar óm ging het blikje. Met een welgemikte, stevige sok. De volgende keer dat het blikje er weer is, want die staat er binnen notime weer, zit er een deuk in en zal die minder weerstand geven. En dan hoop ik niet mijn oude legersokken nodig te hebben. Wellicht gewoon een stel warme wintersokken?
Nu nog die pluche beer mee naar huis...